Ο Κώστας Μπίγαλης βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή «Πρωίαν σε είδον την μεσημβρίαν» και αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στην συνάντησή του με τον κορυφαίο ηθοποιό, Άντονι Χόπκινς.
«Ήμουν μαθητής στη σχολή του Θεοδοσιάδη και τότε γινόταν μία μεγάλη παραγωγή της Universal, με σκηνοθέτη τον Ρόμπερτ Ντέι. Ήταν μία μίνι σειρά τεσσάρων επεισοδίων με τίτλο “Peter and Paul”, εγώ ήμουν μαθητής στη σχολή και μου λένε άμα θέλετε πηγαίνετε να κάνετε οντισιόν. Πήγα και τους έκανε η φάτσα μου, ήξερα και αγγλικά, διότι ήταν προϋπόθεση, και έτσι βρέθηκα να γυρίζω σκηνές με ένα συνεργείο της Universal» είπε αρχικά.
«Ήμουν μαθητής στη σχολή του Θεοδοσιάδη και τότε γινόταν μία μεγάλη παραγωγή της Universal, με σκηνοθέτη τον Ρόμπερτ Ντέι. Ήταν μία μίνι σειρά τεσσάρων επεισοδίων με τίτλο “Peter and Paul”, εγώ ήμουν μαθητής στη σχολή και μου λένε άμα θέλετε πηγαίνετε να κάνετε οντισιόν. Πήγα και τους έκανε η φάτσα μου, ήξερα και αγγλικά, διότι ήταν προϋπόθεση, και έτσι βρέθηκα να γυρίζω σκηνές με ένα συνεργείο της Universal» είπε αρχικά.
Όσον αφορά στη συνάντησή του με τον κορυφαίο ηθοποιό: «Βέβαια δεν βρέθηκα προσωπικά με τον Άντονι Χόπκινς, αλλά στη σκηνή που έτυχε να παίζω εγώ, με τον λιθοβολισμό του Αγίου Στεφάνου, έπαιζε και ο Τόνι, όπως τον έλεγαν τότε». Ο Κώστας Μπίγαλης σε συνέχεια των δηλώσεών του περιέγραψε τον ρόλο του: «Είχα και ρόλο τότε τρομάρα μου και έλεγα μόνο το όνομά μου. Παρά το γεγονός ότι έλεγα μόνο αυτό, μου είχαν και τροχόσπιτο, όπως και για τον κάθε χαρακτήρα, για να μπορώ να ετοιμάζομαι. Δεν ήμουν δηλαδή μαζί με τους κομπάρσους. Τότε υπήρχαν και άλλοι Έλληνες ηθοποιοί. Ήταν και ο Χρήστος Λεττονός για παράδειγμα».
«Τότε θυμάμαι είχαμε ξυπνήσει από το χάραμα, γιατί το γύρισμα γινόταν με το πρώτο φως. Ξεκινήσαμε τον λιθοβολισμό και πέταγα πέτρες στον “Άγιο Στέφανο”, πολύ σκληρό για έναν άνθρωπο. Ήταν πέτρες με καουτσούκ βέβαια, αλλά όπως και να έχει, τις πετούσαμε σε άνθρωπο. Είχα μάθει ότι ο ρόλος μου μπορούσε να έχει και κάποιες τύψεις, αν και πετούσε τις πέτρες, και αποφάσισα να εντάξω και αυτό το κομμάτι. Πετώντας την πέτρα, έκανα κάποια βήματα πίσω, δήθεν προβληματισμένος και άκουσα τον βοηθό σκηνοθέτη, να λέει στον Ντέι, που ήταν επικεφαλής σκηνοθέτης, “Αυτός ο μικρός είναι καλός”. Αυτή ήταν η δική μου ανταμοιβή» είπε κλείνοντας.