Η Σοφία Αρβανίτη μίλησε για την απώλεια του αδερφού της, σε πρόσφατη συνέντευξη που παραχώρησε.
Μιλώντας στην κάμερα του «Ελένη» η τραγουδίστρια είπε:«Η απώλεια του αδερφού μου είναι όλο τον χρόνο, μου παρουσιάζεται και μου κάνει καλό. Κατά κάποιον τρόπο τον έχω στη ζωή μου, είναι σαν να υπάρχει. Ξέρω ότι η μαμά μου με χρειάζεται περισσότερο από κάθε άλλη εποχή. Η μητέρα μου ποτέ δεν μας χειρίστηκε για να απαιτήσει την παρουσία μας. Μου έχει δώσει απίστευτες ελευθερίες, αλλιώς θα ήμουν μια άλλη προσωπικότητα».Στη συνέχεια, πρόσθεσε: «Είμαι ποπ τραγουδίστρια. Τα χάρηκα τα χρόνια του ’90. Με κούραζε η πιστά και το σελοφάν. Κολύμπησα στο σύστημα εντελώς μόνη χωρίς την υποστήριξη της οικογένειας. Δεν ήθελα να ζω κάτω από στερεότυπα, ήμουν πνεύμα αντιλογίας. Έκανα την επανάσταση να φύγω από τα στενά όρια της γειτονιάς και της οικογένειας. Δυσκολεύτηκα να πιστέψω όταν ήταν να κάνω το ντουέτο με τη Bonnie Tyler γιατί στην εφηβεία μου προβάριζα τραγούδια της».Κλείνοντας, η Σοφία Αρβανίτη ανέφερε: «Φυσικά και μεγαλώνω και αποτυπώνεται ο χρόνος πάνω μου, αλλά η διάθεσή μου το ακυρώνει. Με τρομάζει λίγο η πάροδος του χρόνου».
Μιλώντας στην κάμερα του «Ελένη» η τραγουδίστρια είπε:«Η απώλεια του αδερφού μου είναι όλο τον χρόνο, μου παρουσιάζεται και μου κάνει καλό. Κατά κάποιον τρόπο τον έχω στη ζωή μου, είναι σαν να υπάρχει. Ξέρω ότι η μαμά μου με χρειάζεται περισσότερο από κάθε άλλη εποχή. Η μητέρα μου ποτέ δεν μας χειρίστηκε για να απαιτήσει την παρουσία μας. Μου έχει δώσει απίστευτες ελευθερίες, αλλιώς θα ήμουν μια άλλη προσωπικότητα».Στη συνέχεια, πρόσθεσε: «Είμαι ποπ τραγουδίστρια. Τα χάρηκα τα χρόνια του ’90. Με κούραζε η πιστά και το σελοφάν. Κολύμπησα στο σύστημα εντελώς μόνη χωρίς την υποστήριξη της οικογένειας. Δεν ήθελα να ζω κάτω από στερεότυπα, ήμουν πνεύμα αντιλογίας. Έκανα την επανάσταση να φύγω από τα στενά όρια της γειτονιάς και της οικογένειας. Δυσκολεύτηκα να πιστέψω όταν ήταν να κάνω το ντουέτο με τη Bonnie Tyler γιατί στην εφηβεία μου προβάριζα τραγούδια της».Κλείνοντας, η Σοφία Αρβανίτη ανέφερε: «Φυσικά και μεγαλώνω και αποτυπώνεται ο χρόνος πάνω μου, αλλά η διάθεσή μου το ακυρώνει. Με τρομάζει λίγο η πάροδος του χρόνου».
Φωτογραφία: NDPPHOTO / ΕΛΛΗ ΠΟΥΠΟΥΛΙΔΟΥ