O Kώστας Μπίγαλης έδωσε συνέντευξη και αναφέρθηκε μεταξύ άλλων, στα παιδικά του χρόνια, την καριέρα του, αλλά και τη Eurovision.
Ο γνωστός τραγουδιστής μίλησε στην κάμερα της εκπομπής «Πάμε Δανάη». Αρχικά, ρωτήθηκε για τον εαυτό του ως παιδί, με τον Κώστα Μπίγαλη να απαντά: «Όταν ήμουν μικρός, δεν ήμουν και το καλύτερο παιδί. Είχα πάρει με το ποδήλατο έναν φίλο που τον κυνηγούσαν, βγήκα μια στιγμή από ένα στενό και τότε, μας χτύπησε μια νεκροφόρα».
Ο γνωστός τραγουδιστής μίλησε στην κάμερα της εκπομπής «Πάμε Δανάη». Αρχικά, ρωτήθηκε για τον εαυτό του ως παιδί, με τον Κώστα Μπίγαλη να απαντά: «Όταν ήμουν μικρός, δεν ήμουν και το καλύτερο παιδί. Είχα πάρει με το ποδήλατο έναν φίλο που τον κυνηγούσαν, βγήκα μια στιγμή από ένα στενό και τότε, μας χτύπησε μια νεκροφόρα».
Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στο «πέρασμά» του από το θέατρο. «Η εμπλοκή μου με το θέατρο ξεκίνησε από τη συμμετοχή μου στο “Jesus Christ Superstar”, το 1979 και μετά, το 1992 με την Πωλίνα και τον πρωτοεμφανιζόμενο τότε, Τάκη Ζαχαράτο», εξηγεί.Όσο για τον πρώτο του δίσκο, στον οποίο συστήθηκε ως «Αλέξης», δήλωσε: «Στον πρώτο μου δίσκο, έγραφε “Αλέξης” πάνω. Ο παραγωγός μου τότε, ο Τέρενς Κουίκ μου είχε πει ότι δεν του άρεσε το “Κώστας Μπίγαλης” και θα με έλεγε “Αλέξη”».Ο τραγουδιστής μίλησε επίσης, για την «παραλίγο» συμμετοχή του στη Eurovision. «Το τραγούδι “Του Αιγαίου τα μπλουζ” το είχα γράψει για να πάει Eurovision, αλλά δεν το πέρασαν. Εκείνη τη χρονιά, δεν πήγε καλά η Ελλάδα. Το “Τρεχαντήρι” ήταν ένα τραγούδι που δεν ήθελα να πάει Eurovision, αλλά δεν είχαμε χρόνο να γράψω κάποιο καινούριο κομμάτι», σημείωσε ο Κώστας Μπίγαλης.
Τέλος, περιέγραψε δύο ευτράπελα που του έτυχαν στο παρελθόν, κατά τη διάρκεια της καριέρας του. «Θυμάμαι στο βιντεοκλίπ “Με την πρώτη ματιά”, είδα ότι η Δήμητρα Ρουμπέση είχε μια περίεργη έκφραση και μου είπε ότι την πατούσα όσο χορεύαμε», ανέφερε αρχικά.
Κλείνοντας, συμπλήρωσε: «Ένα άλλο περιστατικό, ήταν όταν δούλευα σε ένα κέντρο με τη Σόφη Ζαννίνου. Στο πρόγραμμά της, γλίστρησε μια κυρία στα λουλούδια και χτύπησε το κεφάλι της. Μετά το ατύχημα της κυρίας, έπρεπε να τραγουδήσω. Αλλά ήταν όλοι παγωμένοι κι έψαχνα κάποιον να σηκωθεί για χορό. Είδα μια κυρία που χόρευε λίγο και σήκωσα εκείνη».