Έναν μήνα μετά τη Eurovision 2024 η Μαρία Σάττι έδωσε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη και απάντησε σε πολλά από όσα ακούστηκαν για την ίδια, το διάστημα που βρισκόταν στη Σουηδία.Η 37χρονη που τερμάτισε 11η για την Ελλάδα με το «Ζάρι» άφησε και το σχόλιό της για όσους την αποκάλεσαν αγενή, μετά το βίντεο που είχε κυκλοφορήσει με την ίδια να χασμουριέται στη συνέντευξη Τύπου της Ισραηλινής διαγωνιζόμενης.«Όχι μόνο δεν μετανιώνω που πήγα στην Eurovision αλλά για μένα αυτή η περίοδος υπήρξε η καλύτερη της ζωής μου» είπε αρχικά στο περιοδικό LIFO η Μαρίνα Σάττι.
«Μου είπαν ότι είμαι αγενής, ότι είμαι απροσάρμοστη»
Αναφερόμενη στο νέο της άλμπουμ που ειπώθηκε ότι απαντά σε όσους την επέκριναν, απάντησε: «Δεν έχω τίποτα προσωπικό με κανέναν, ειλικρινά, ακόμα και το MIXTAPE δεν ήταν προσωπική απάντηση σε κανέναν, ήταν ένα big picture commentary και για μένα όσο συνέβαιναν όλα αυτά. Γιατί αυτά τα τραγούδια τα ξεκίνησα από τον Νοέμβριο, είχα γράψει πολλές ιδέες που δεν χρησιμοποιήθηκαν για την Eurovision, και η ηχογράφηση των κομματιών ήταν το playground μου εκείνη την περίοδο. Ό,τι ήταν το σημειώναμε σαν να ζωγραφίζαμε, σαν ένα παιδάκι που ζωγραφίζει και δεν το νοιάζει αν ο ουρανός πρέπει να ’ναι γαλάζιος. Με χαροποιούσε αυτό το πράγμα, αυτό που ένιωθα ήταν let us be, whatever it is, γιατί πρέπει το τάδε να σημαίνει κάτι άλλο; Μου είπαν ότι είμαι αγενής, ότι είμαι απροσάρμοστη. Ο καθένας, για να παρουσιάσει το αφήγημά του, μπορεί να στάθηκε και να απομόνωσε ό,τι ήθελε. Μία στιγμή δεν είναι ολόκληρη η εικόνα».«Όλοι μου λένε “είσαι χαζή, κράτα λεφτά, μην κάνεις τέτοια έξοδα”».Στην πορεία, η Μαρίνα Σάττι μίλησε για τη σχέση της με τα λεφτά και εξήγησε τον λόγο που δεν κάνει οικονομία, παρά την παρότρυνση των γύρω της.
Όπως σημείωσε: «Πιστεύω ότι θα ήταν ωραίο και η τέχνη και τα μέσα να μπορούν να καθρεφτίζουν λίγο περισσότερο την πραγματικότητα. Αυτό που συμβαίνει στα Σπάτα, όπου είναι τα περισσότερα στούντιο, δεν έχει σχέση με τη ζωή που ζει ο κόσμος, κι εγώ προσπαθώ αυτήν τη σχέση να τη διατηρήσω. Δεν έχω αλλάξει σπίτι, στη Νέα Σμύρνη μένω, σε ένα σπίτι με δύο δωμάτια, ούτε με νοιάζει να έχω βίλα με πισίνα, ούτε τίποτα. Ό,τι λεφτά έχω βγάλει τα έχω βάλει στο πρότζεκτ μου, στα βιντεοκλίπ μου. Έφτιαξα μόνη το βινύλιο με κάποιον τρόπο γιατί ήθελα να ’ναι έργο τέχνης και να μείνει, να είναι ένα κόσμημα για όποιον θα το πάρει να το ’χει στο σπίτι του. Όλοι μου λένε «είσαι χαζή, κράτα λεφτά, μην κάνεις τέτοια έξοδα». Μα άμα δεν τα έκανα, δεν θα ’κανα αυτό που κάνω. Αυτό είναι το όνειρό μου, όχι να ζω σε ένα σπίτι με πισίνα. Θέλω να κυκλοφορώ στο κέντρο της Αθήνας μόνη μου, αυτή είμαι, δεν έχω κανένα κίνητρο να ζήσω άλλη ζωή, μετά από πάρα πολλές μάχες –που τις ξέρεις, με έχεις δει σε όλα τα χρόνια–, νιώθω την αλλαγή. Δεν έχω τέτοιες προσδοκίες, νιώθω πολύ καλά με τον εαυτό μου, έχω μεγαλώσει πια, νιώθω μεγάλη αυτοπεποίθηση».
«Ο μπαμπάς μου είναι θαμμένος μακριά και δεν μπορώ να τον επισκεφτώ όποτε θέλω»
Η Μαρίνα Σάττι έχασε τον πατέρα της λίγο καιρό πριν ταξιδέψει για το Μάλμε και μίλησε για αυτή την απώλεια στη συνέντευξή της. Η ίδια εξέφρασε το παράπονό της που ο πατέρας της είναι θαμμένος στην Κομοτηνή, μιας και δεν υπάρχει στην Αθήνα μουσουλμανικό νεκροταφείο.«Πέθανε ο μπαμπάς μου και πήγαμε στην Κομοτηνή γιατί δεν υπάρχει μουσουλμανικό νεκροταφείο στην Αθήνα – τότε που με κυνηγούσαν οι δημοσιογράφοι και έλεγαν ότι δεν τους μίλησα πήγαινα στην κηδεία, σε ένα νεκροταφείο που είναι μακριά. Ο μπαμπάς μου είναι θαμμένος εκεί, δεν είναι στην Αθήνα και δεν μπορώ να τον επισκεφτώ αύριο, αν θέλω».
Τέλος, έκανε μια αναφορά στους διπλανούς τάφους που έχει παρατηρήσει στο νεκροταφείο από θύματα ναυαγίων.«Κι ενώ σκέφτομαι ότι είναι εκεί, μακριά, μόνος του –με έχει στοιχειώσει αυτή η σκέψη και αυτή η εικόνα–, ξαφνικά κοιτάζω δίπλα του και βλέπω πάρα πολλούς τάφους με την ίδια ημερομηνία θανάτου: «26/5, Συρία». Ήταν άνθρωποι που πνίγηκαν σε ναυάγιο και τους μετέφεραν όλους εκεί, σε κάτι τάφους μισό μέτρο. Κοιτάζω απ’ την άλλη, «9/1 Αφγανιστάν», άνθρωποι που πνίγηκαν σε άλλο ναυάγιο. Δεν ξέρω αν με έχει στοιχειώσει πιο πολύ η εικόνα του μπαμπά μου, που εμφανίζεται κάθε φορά που κλείνω τα μάτια μου, ή αυτό που συνέβαινε δίπλα του. Είναι ο μπαμπάς μου εκεί, μακριά, για χ ψ λόγους, με ένα κάρο άλλους ανθρώπους που τους έχουν γκρουπάρει κι αυτούς εκεί πέρα, μακριά. Κάπως το AH THALASSA για μένα είναι αυτή η εικόνα» είπε η Μαρίνα Σάττι.