Μπαίνει στο στούντιο φουριόζα και χαιρετάει τους πάντες. Το κέντρο της Αθήνας είναι κλειστό και το να φτάσει ως την Καισαριανή ήταν ένας μικρός άθλος – όπως και το να βρει πάρκινγκ βέβαια. Τη ρωτάω τα νέα της και αμέσως το πρόσωπό της φωτίζεται. Χαμογελώντας μου λέει πως πριν από λίγες ημέρες επέστρεψε από την Αυστραλία, όπου βρέθηκε με τη Γλυκερία στο πλαίσιο μιας τεράστιας περιοδείας σε όλο τον κόσμο. Μα καλά, δεν κουράζεται; «Τι να κουράζομαι; Να κάνω τη δουλειά μου που τη λατρεύω;» μου απαντά.Είναι μια πραγματικά καλή περίοδος για τη Μελίνα Ασλανίδου. Νέο τραγούδι, νέες συνεργασίες, νέες μουσικές περιπέτειες. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η περιοδεία με τη Γλυκερία: «Κάναμε πολλά ταξίδια σε αυτή την περιοδεία και είδαμε Ελληνες σε όλα τα σημεία της Γης. Είναι τόσο ανοιχτόκαρδοι άνθρωποι οι Ελληνες της Διασποράς και χαίρομαι τόσο να τους τραγουδώ». Αυτό το tour κατέληξε στην Αθήνα, όπου στο «Γυάλινο Μουσικό Θέατρο», ξανά με τη Γλυκερία, προσφέρουν στο κοινό ένα ταξίδι στο λαϊκό τραγούδι.
Η Γλυκερία, ένα κεφάλαιο από μόνη της. «Δουλεύω χρόνια μαζί της, είμαστε πολύ κοντά, έχουμε σύμπνοια, καλλιτεχνική και προσωπική. Η σχέση μας είναι δοκιμασμένη και μακάρι να μας ευλογήσει ο Θεός να συνεργαζόμαστε πολλά χρόνια ακόμα. Τη γνώρισα όταν τραγουδούσαμε μαζί με τον Δημήτρη Μητροπάνο, έχουμε κάνει μαζί και τρία τραγούδια και νιώθω πως έχω βρει το καλλιτεχνικό μου ταίρι».Η Μελίνα πιστεύει πάντα «στις παρέες που κάνουν τη διαφορά». Μπορεί να ακούγεται κλισέ, αλλά στη δική της περίπτωση πετυχαίνει. Με άλλη παρέα στην ΕΡΤ αποφάσισε να μας διηγηθεί μουσικές ιστορίες. Η Μελίνα Ασλανίδου και ο Χρήστος Νικολόπουλος, μαζί με τη Λίνα Νικολακοπούλου, αλλά και τον ιστορικό Κώστα Μπαλαχούτη κάνουν τη μουσική εκπομπή «Νύχτα στάσου», ένα σόου που έχει κερδίσει τις καρδιές των τηλεθεατών και η Μελίνα ως οικοδέσποινα είναι εκπληκτική. «Οταν μου έκανε πρόταση ο Χρήστος Νικολόπουλος δέχτηκα πριν μου εξηγήσει περί τίνος πρόκειται. “Μαέστρο μου, ό,τι θέλεις!” του απάντησα μεμιάς. Αυτή είναι ίσως η καλύτερη πρόταση που έχω δεχτεί. Αν δεν μιλήσει ο Χρήστος Νικολόπουλος για το λαϊκό τραγούδι, τότε ποιος;».
Μου αποκαλύπτει πως διαβάζει πολύ για την εκπομπή, θέλει διαρκώς να πληθαίνει τις γνώσεις της για όλα αυτά, να ακούει τις ιστορίες των τραγουδιών και των ανθρώπων που τα έζησαν. «Θέλω όλοι να περνούν καλά, και οι καλεσμένοι και οι τηλεθεατές. Να περνάμε ωραία, να τραγουδάμε και να μαθαίνουμε πράγματα. Ετσι άλλωστε δεν ταυτιζόμαστε με έναν στίχο; Ετσι δεν αγαπάμε τις μελωδίες και τις κάνουμε δικές μας;». Ακριβώς έτσι, σαν ευχή και όνειρο. Αλήθεια, η Μελίνα ονειρεύεται; «Είμαι άνθρωπος που κάνω όνειρα, αλλά δεν τα μοιράζομαι, γιατί λένε ότι όταν τα μοιράζεσαι χάνουν τη μαγεία τους. Ο απολογισμός ωστόσο της καριέρας μου είναι ο δρόμος της ζωής μου, αφού το τραγούδι, η μουσική, η τέχνη σε όλα της τα επίπεδα είναι η ίδια μου η ζωή. Εκεί αφοσιώθηκα όλα μου τα χρόνια και εκεί βρίσκομαι. Κρατάω μόνο τις καλές στιγμές, τα υπέροχα μαθήματα που έχω πάρει και όλες αυτές τις στιγμές που γινόμαστε ένα με τον κόσμο και ανεβαίνουμε στα ουράνια με την ενέργεια της μουσικής και τη δύναμή της».Τα καλά νέα της δεν σταματούν εδώ. Η Μελίνα Ασλανίδου και ο Γιάννης Κότσιρας ένωσαν τις φωνές τους σε ένα υπέροχο ντουέτο με τίτλο «Στη Σαλονίκη σου», που κυκλοφορεί από την Panik Records. Πρόκειται για μια ερωτική μπαλάντα σε μουσική του Νίκου Τερζή και στίχους του Γιάννη Κότσιρα. «Η γνωριμία μας ξεκινά από τη Θεσσαλονίκη, όταν ακόμα δεν είχα δισκογραφία. Εκείνος δούλευε με την Ελευθερία Αρβανιτάκη και όταν τελείωνε το πρόγραμμά του περνούσε από εκεί που τραγουδούσα εγώ. Χρόνια μετά, συνεργαστήκαμε πάλι στη Θεσσαλονίκη, στο ίδιο κέντρο, και σήμερα, σχεδόν καρμικά, τραγουδάμε πάλι μαζί για την πόλη που μας έφερε κοντά.Την πόλη που αγαπώ, την πόλη όπου ξεκίνησα», λέει για τη Θεσσαλονίκη, απ’ όπου το 2001 έστρεψε όλα τα φώτα πάνω της με την εθιστική ερμηνεία του «Τι σου ’κανα και πίνεις».
Μέσα στις γιορτές θα υπάρχει μια μικρή έστω ανάπαυλα; «Η μόνη Πρωτοχρονιά που έκανα σπίτι μου ήταν εκείνη της πανδημίας! Βρίσκομαι πάντα σε κάποιο κέντρο και τραγουδάω. Αυτή είναι η ζωή μου, οι συγγενείς μου είναι οι άνθρωποι της ορχήστρας, η οικογένειά μου είναι οι συνεργάτες μου και ο κόσμος που είναι από κάτω είναι οι φίλοι μου εκείνο το βράδυ». Δεν μελαγχολεί, όμως, θυμάται με γλυκιά νοσταλγία τις γιορτές των παιδικών της χρόνων. «Είμαστε μια τυπική μεγάλη ποντιακή οικογένεια. Οπως καταλαβαίνεις, οι προετοιμασίες ξεκινούσαν ημέρες πριν και οι συγκεντρώσεις μας ήταν διονυσιακές! Ολη η οικογένεια σε ένα απέραντο τραπέζι με γέλια και χαρές και πολύ τραγούδι. Σκέψου ότι τραγουδούσα από μικρή και οι συγγενείς μου ήταν το πρώτο μου μεγάλο κοινό. Αυτά είναι τα Χριστούγεννα, η οικογένεια και η παράδοσή μας».Τι κρατάει και τι πετάει από τη χρονιά που φεύγει; Τι εύχεται για εκείνη που έρχεται; «Κρατάω την ψυχή μου ακέραια και αφήνω τα μαθήματα της κάθε χρονιάς να μου δείχνουν τι είναι ιδανικό για εμένα και τι όχι. Καθετί που συμβαίνει στη ζωή συμβαίνει για κάποιον λόγο και δείχνει στον καθέναν προσωπικά τι είναι αυτό που πρέπει να κρατάει και τι είναι αυτό που δεν είναι ωφέλιμο ψυχικά να υπάρχει στον δρόμο του. Διατηρώ ακέραια την ευγνωμοσύνη για ό,τι μου φανερώνεται. Οσο κλισέ κι αν ακούγεται, η υγεία είναι το μοναδικό αγαθό – και το επιθυμώ για όλους. Ολα τα άλλα χτίζονται, εμείς όμως πρέπει να είμαστε δυνατοί για τις νέες προκλήσεις, τις ευχάριστες και τις δυσάρεστες. Πετάω εκείνες τις στιγμές που μπορεί να μην είσαι ολόκληρος, γειωμένος και ευθυγραμμισμένος και όλα σου πάνε ανάποδα. Εκεί εγώ δεν σκύβω το κεφάλι, αλλά επιμένω. Ζω δυνατά και συνεχίζω να ονειρεύομαι».