Θυμάμαι τα πάντα. Ωραίες εποχές. Κάθε πέρσι και καλύτερα, που λένε.
Αυτό που νοσταλγώ είναι ότι τότε υπήρχαν περισσότερα καλά τραγούδια από ότι σήμερα. Πάντα υπάρχουν καλά και σκάρτα τραγούδια, αλλά τότε υπερτερούσαν τα καλά. Για παράδειγμα, την trap μουσική δεν την καταλαβαίνω. Την σέβομαι, αλλά δεν την καταλαβαίνω. Κάτι τραγούδια που λένε νέα παιδιά και μιλάνε για γκόμενες, πιστόλια, με βρισιές, δεν μπορώ να τα κατανοήσω. Είναι πολύ ξένο όλο αυτό.
Αυτό που νοσταλγώ είναι ότι τότε υπήρχαν περισσότερα καλά τραγούδια από ότι σήμερα. Πάντα υπάρχουν καλά και σκάρτα τραγούδια, αλλά τότε υπερτερούσαν τα καλά. Για παράδειγμα, την trap μουσική δεν την καταλαβαίνω. Την σέβομαι, αλλά δεν την καταλαβαίνω. Κάτι τραγούδια που λένε νέα παιδιά και μιλάνε για γκόμενες, πιστόλια, με βρισιές, δεν μπορώ να τα κατανοήσω. Είναι πολύ ξένο όλο αυτό.
Οικονομικά σας εξασφάλισε εκείνη η χρυσή περίοδος, ώστε να αντέξετε την κρίση που ήρθε μετά;
Τα πολλά λεφτά είναι κάτι σχετικό. Και τώρα κάποιος που είναι σπουδαίος, παίρνει πολλά χρήματα. Η διαφορά εντοπίζεται στα ρεπερτόρια. Ο πιο τρανός pop καλλιτέχνης παίρνει λιγότερα από τον τρανό λαϊκό. Αυτό συνέβαινε και τότε. Εγώ βέβαια, έβγαζα πάρα πολλά λεφτά, αλλά σκέψου ότι οι αντίστοιχοι λαϊκοί έβγαζαν τα διπλά, μπορεί να λέω και λίγα. Ωστόσο, ναι, είμαι εξασφαλισμένος οικονομικά. Όλο έγκειται στη σωστή διαχείριση, γιατί -όπως σου είπα- το πολλά ή λίγα είναι υποκειμενικό για τον καθένα. Γνωρίζω αρκετούς ανθρώπους, οι οποίοι μεσουρανούσαν τη δεκαετία του ‘90 και τώρα δεν έχουν λεφτά.