Καλεσμένος στην εκπομπή του Νίκου Μουτσινά «Καλό Μεσημέρακι» ήταν ο Good Job Nicky, ο οποίος αναφέρθηκε στην ενασχόλησή του με τη μουσική, στη σχέση που έχει με τον πατέρα του, Γιάννη Πάριο, αλλά και στις κρίσεις πανικού.
«Όταν αποφάσισα ότι θα ασχοληθώ με τη μουσική, ο πατέρας μου δεν το ήξερε. Δεν ήθελα να το ξέρει γιατί ο πατέρας μου είναι ένας άνθρωπος που ξεκίνησε χωρίς παπούτσια από την Πάρο. Αν μπορώ εγώ με αυτή την ποιότητας ζωής που μου έχει στηθεί, όπως μου έχει στηθεί, μπορώ να το κάνω και χωρίς να πω, “μπαμπά ξέρεις θέλω να κάνω μουσική, θέλω ένα στούντιο, θέλω μία δισκογραφική”. Ήθελα να τα κάνω μόνος μου με το σπαθί μου, όπως έκανε και ο ίδιος σε πολύ χειρότερες συνθήκες από εμένα.
«Όταν αποφάσισα ότι θα ασχοληθώ με τη μουσική, ο πατέρας μου δεν το ήξερε. Δεν ήθελα να το ξέρει γιατί ο πατέρας μου είναι ένας άνθρωπος που ξεκίνησε χωρίς παπούτσια από την Πάρο. Αν μπορώ εγώ με αυτή την ποιότητας ζωής που μου έχει στηθεί, όπως μου έχει στηθεί, μπορώ να το κάνω και χωρίς να πω, “μπαμπά ξέρεις θέλω να κάνω μουσική, θέλω ένα στούντιο, θέλω μία δισκογραφική”. Ήθελα να τα κάνω μόνος μου με το σπαθί μου, όπως έκανε και ο ίδιος σε πολύ χειρότερες συνθήκες από εμένα.
Αν ρωτούσες τον πατέρα μου πιστεύω πως θα απαντούσε το ίδιο. Το θεωρούμε υποχρέωση, δηλαδή είναι αμαρτία αν έχω κάτι να μην το προσφέρω. Ο πατέρας μου είναι πολύ υποστηρικτικός και πλέον έχουμε έναν πανέμορφο διάλογο, δηλαδή μιλάμε καλλιτεχνικά», είπε ο Good Job Nicky.
Όσον αφορά τις κρίσεις πανικού που πέρασε στο παρελθόν, είπε:
«Κοντράρομαι με τον εαυτό μου. Είμαι λίγο αγχώδης, παλαιότερα ήμουν πολύ περισσότερο δηλαδή έχω μιλήσει και για κρίσεις πανικού, πέρναγα άσχημα. Αλλά το θεωρώ και μεγάλο προνόμιο αυτό, γιατί είναι ζωντάνια, τα ζεις όλα. Με ποια λογική να ζήσω αγάπη με πάρα πολύ συναίσθημα και να μην ζήσω και το άγχος; Θεωρώ ότι είναι καλό να το περάσουμε όλοι για να μπορούμε να διακρίνουμε και τα καλά και τα κακά. Η στιγμή της κρίσης πανικού, είναι χάλια».